Yara açıktır ve hep içerlere işler. Hayatı senin gibi görmeyenlere anlatsan dinlemezler. Dinleseler bile inanmazlar. ''Biz böyle görmüyoruz. Senin ruhun hasta'' derler. Kendin gibi birini bulana kadar hastasındır.
demiş Cezmi Ersöz.
Şizofren aşka mektuptan sonra hayallerim paramparça olmuştu.
Belki şahaneydi hikayesi kitabın fakat parçalanan da zaten benim hayallerimdi.
Adına bahşettiğim tutkum, elime değdiğindeki sıcağı ilk sayfasının ve bana yarattırdığı düş bahçesi yok olmuştu okuduktan sonra. Benim şizofren aşka mektupum olamamıştı.
Kimbilir belki olması gerekmiyordu. Yine de hep kaçtım sözlerinden, basitliğinden de karmaşıklığından.
Yine de böylesi anlatılırdı en basitinden yaşanan karmaşıklık. Bu nedenle ilk kez basitleşti cümleleri insana dair karmaşıklığımın.
.
