Öyle bir an işte
isimleri unutacak kadar
kabul ettiğin an
yüklerini indirdiğin
öfkeyle fırlattığın taşların kafana geri döndüğü an
batırdığın gemilerden denizin çekildiği an
çıplak olduğun o an
ne için ağladığını unuttuğun an
sevmiş olduğunu anladığın
hiçbir şeyin olması gerektiği gibi olmadığı an
şu an
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.