Çıplak Gölge

Gölgelerden kaçırdığı karanlıkla boşaldı su
uzun ve kirli bir borudan
karanlık için bir çırpıda yıkandı şeytan
özveriliydi ilk defa
çırılçıplak ölüm gibi
yoksun hayranlığım cehenneme benim
cennet bir dünya deneme bedenime
aklımın içindekiler
şeyler ve insanlar
kaçın gölgelerden
gölgelerinden ellerinden etlerinden
gece doğmaz gün düşmez
çemberin içinde yalan bahçesi ve ölüm ışıkları
kötülüğüm kötülüklere çıkıyor
ve çember bırakmıyor beni
soğuk rüzgar gibi dokunuyor yanaklarıma
karanlığın aydınlığı gibi ihtişamlı
sonra sönüyor gece
yalnız kalmak için çabalıyorum
gözlerimi kapatmak için bahane ediyorum yorgunluğu
her şey geç her şey gerçek
kiminle paylaşırım günahımı
böyle aceleci ve açgözlüyken