Yanan yaralar

Hiçlikle gelen sessizlik senden kalan boşluğu dolduruyor
ayakta durmak zor
kuşların sesine kulak vermek
uyumak ve uyanmak zor böyle günlerde
sessizlik öldürmüyor
keşke bıçakla soğusa
biri gelip ağlasa yanan yaralarıma

Şimdi her şey sessiz içimde

Geldiğinde anlamalıydım
yağmur sokakları ıslattığında
arabaların alarmları çaldığında
sokak lambaları son sarı ışıklarıyla dimdik ayaktayken
henüz sabaha teslim olmamışken
anlamalıydım

Sen de beni anla ne olur
yanlışlarım öyle çok ki
yetişemiyorum
güneş çoktan yükselmiş oluyor geldiğimde

Her yer sanki kalabalığın elinde
kolay nefesler, alışlar, verişler

Anlamak çok güç neden geç kaldık bu kadar
heveslerim kayboldu
senin sesin
birbirimiz yerine zamana sarıldık
başka heyecanlar peşinde

şimdi içimde
her şey
herkes

sessiz

Zaman Düğümü

Sözlerin ve saatlerin yerleri değişince gelir amansız insanlar
ve sanılır en unutulmazları yazıldı tam zamanında bir yerlerde
yanlış anlaşıldı
anlaşılıyor
düğümler attık hayatımıza
çözemeyeceğimiz

Sonsuz Bekleyiş

Her gece başka birinin sesiyle değişiyordu sesim
artık kendimi kaybettiğim bir gürültünün içinde
neye iyi gelirdi düşlemek
bir kesiği derman bilmek
sonsuz bekleyiş
adı üstünde
bitmeyecek

Sakin

Yalnızlık ikimiz için de iyi değil
savaşlardan sonra
Gözyaşlarının döküldüğü denizler bizi boğmadan
susarak yürüyemeyiz birbirimize

Kalpten bir ev yaparsın kendine
boşluğuyla sevinçlerinin
Seni daha çok seveceğime söz veremem
çünkü sözler kendiliğinden olan şeyler değildir, bazen...

Sen zaten benimle doğan bana dönüşen
sana doğan ve seninle ölen ben
Kimine göre bu dünyada gerçek sevgi yoktur
yağmur damlalarına dönüşen insanlar da

Ben içimdeki sıcak ürpertinin nedenini biliyorum
bu yüzden herkesten daha yalnızım
ve seninleyim

Zaman boşluğu

Seninle birlikte sanki daha önceden varmışız gibi
Herkesle tükenen bizle nefes alan bir son
Neden zamanın dışında bir hikayeyle ve yıldızlarla ilgili bu hayat
Sonsuz bir dünya mümkün değilken hiçbir şeye sınır çizemiyorum
Yok oluyorum bir saatin içinde
Seni bulamayacağımı düşünerek

Henüzenvil

Işıklar mavi sarı -// Sabahlar // nefret ettiklerimiz // güçlü kelimeler //- Benziyoruz // Tanışmıyoruz // Durup bakıyorsun -// Olmayacaklar // zayıf // umutlar // güçlü //- Nasıl olursa // Çoğu zaman // Düşünmüyorum // Dinlemiyorum -// İnsanlık // çok uzak // birbirlerine' // çok uzaklar //- Maharet ardında // sıcağın boğazından akması gibi --// daha çok // acı //--
Mucizelere inanan insanların olağanüstü karanlıkları olur // henüz karanlık değil -

Yarım

Zamanla yıldızlara doğru sürüklenen bir yalnızlığın içine düşüyorum
mutluluğu nasıl öylece terkedilmiş buluyor insanlar
bir yalanın ışığı mı kamaştırıyor gözlerimi
yoksa yalanlarıyla mı avunuyor diğerleri
kimin gerçeğiyle uyanacaksın uykundan
ruhunun asırlar boyu aç dirilişi
seni yine yenecek mi
farketmeden serin bir havada
ellerini kim bırakacak
zor akşamlardan zor günlere
usanmadan uyanacak mıyız