iç çamaşırlarını çıkardıktan sonra tek bir şey kalmıştı.
vücudunda asılı kalmıştı,
kanatlarını çıkardı..
şimdi herşey açık, herşey günah, herşey gerçekti...
yalan kalmadı aramızda.
eski yalanları seviştik,
sonra yeni yalanlar yaptık.
hangi dakika biz olduk?
biz, neden biz olduk?
köprü kuruldu, üstümüzden geçti insanlar.
kuşlar kanatlarını bıraktı.
gökyüzü ayağa düştü.
toprak, ardımızı yasladığımız duvar oldu.
bu dünyanın son günü ise
güzel bugün,
bitmesin... |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.