yer uyuyordu
ve gök onu kucağında sallıyordu.
at sesleri uzaklardan kulağıma çalınıyor,
nefesim yetmiyor,
ayaklarım taşımıyordu yorgun bedenimi..
kan beyaza çalıyordu,
örtüyordu renkleri.
suyu buz yapıyordu soğuk.
gittikçe yükseliyordu müzik;
heyecan, korku, yalnızlık..
gece yanan ateşi gördüm.
ormanın karanlığı yeşili yok etmişken
can acılarım bir zırhın gerisinde saklanıyordu.
hikayene son yazabilir misin?
biter mi yaşadıkların anlatmakla?
dayanabilir misin noktaların hançerine,
acısına yaranın?
akan suyun önüne geçebilir misin?
bir asa ile kayan taşa dur diyebilir misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.