Bir gün yeniden ve inatla hala sana seni sevdiğimi söyleyeceğim
Mutlulukla değil, özlemle değil, çok geç kalmışlıkla değil
Sadece olması gerektiği gibi, dünyanın yine zalim olduğu fakat şeytan kanatlarını kopardığı bir anda
Öylece ve olması gerektiği için
Ağaçların kök salması gibi toprağa
Derin ve tanıdık
Sana seni sevdiğimi söyleyeceğim
Akşamüstü yalnızsan
Peki ya vedalaşamadıklarımız? Şu son sözü söyleyemediklerimiz? Sokağın birinde sonra görüşürüz diye ayrıldığımız insanlar? Pişmanlıklarımızla çekip gittiler. Şimdi neredeler?
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)